Vrouwen en hun gevoelens in de Kamer

De invoering van het passief kiesrecht voor vrouwen in 1917 is onloochenbaar een verrijking geweest voor de Nederlandse politiek. Niet langer grimmige, agressieve en opvliegende mannen die elkaar in de haren vliegen, maar een hogere trap van beschaving dankzij de weldadige feminiene invloed. Hoe je het ook wendt of keert, vrouwen brengen namelijk iets extra’s mee. Is het niet hun uiterlijke schoonheid en charme of vrouwelijke intuïtie, dan is het wel een bijzonder soort gevoeligheid die bij mannen doorgaans ver te zoeken is.

Denken we bijvoorbeeld aan de onuitwisbare indruk en rijke erfenis die dames als Haya van Someren-Downer, Marga Klompé, Irene Vorrink en de Freule Wittewaall van Stoetwegen hebben nagelaten. Hun kennis, wijsheid, charme en zo niet uiterlijke, dan wel innerlijke schoonheid verwarmen altijd nog ons hart.

De laatste lichting vrouwen in de politiek evenaart die illustere voorgangsters in alle opzichten. Sterker nog, ze hebben zowaar nog meer uiterlijke schoonheid en charme, zijn intelligenter en hebben vooral veel meer gevoel. Hulde, driewerf hulde voor deze vrouwelijke geweldenaars!

Sinds de verkiezingen van 2023 telt de Tweede Kamer veertig procent vrouwen (61 om precies te zijn) vorige week konden we getuige zijn van een adembenemende voorstelling in het kloppend hart van onze democratie.

Tijdens zijn toelichting op een (uiteraard bij voorbaat kansloze motie) werd FvD-lid Gideon van Meijeren onderbroken door de kamervoorzitter, Nicolien van Vroonhoven (NSC), die hem waarschuwde en zei dat “het debat een richting op (ging) waarvan (ze dacht) dat veel mensen er aanstoot aan (zouden) geven.” De lieverd was blijkbaar een beetje nerveus, want ondanks haar gymnasiumdiploma maakte ze een nogal domme fout in het Nederlands.

Onmiddellijk daarna kwam Kati Piri (GroenLinks/PvdA) met haar massieve vrouwelijke charme, verpakt in een uniek zwart-wit gewaad met een “punt van orde” en klaagde dat Gideon “nazistische omvolkingstheorieën” debiteerde. De lieve Kati heeft een gymnasiumdiploma, maar van het vak geschiedenis heeft ze blijkbaar niet veel meegekregen. Als je zo’n anti-nazi bent als zij en haar partijgenoten, waarom heb je als partijkleuren dan groen en rood? Iedereen weet toch dat rood en groen samen bruin worden? En bruin, ja inderdaad, dat is de kleur van het uniform van de SA, de ordedienst van de Nazi’s! Weldenkende linkse vrouwen zijn misschien gevoelig, maar niet kleurgevoelig!

De arme Gideon had nog helemaal niets gezegd dat de gevoelens van de dames zou hebben kunnen kwetsen. Misschien is het wel zo dat hun gevoelens bij voorbaat al worden gekrenkt zodra Gideon zijn mond open doet. Hoewel het een woord is dat gewoon in de Van Dale wordt vermeld, verbood mevrouw van Vroonhoven hem het woord “omvolking” in de mond te nemen. Nicolien, de schat, “zou het zeer op prijs stellen als u rekening houdt (dus niet “hield”, weer een fout in het Nederlands) met de gevoelens hier in de Kamer.”

Gideon probeerde hier nog tegen in te brengen dat het in de Kamer niet gaat om gevoelens maar om feiten, maar dat werd door Nicolien van de hand gewezen. Dat was fout Gideon! Er zitten nu wel zestig vrouwen in de Kamer en je moet dan toch weten dat je hun gevoelens niet mag kwetsen! Al die gevoelens, die moeten gerespecteerd worden!

Daarna kwam Anne-Marijke Podt (D’66) naar de interruptiemicrofoon. In al haar volslanke charme stelde ze vast dat “de tijd van vriendelijk vragen voorbij” was. Voorwaar een bijna nazistisch dreigement, maar ja, ze kwam op voor haar gevoelens. Het woord “omvolking” was verboden en daarmee basta. Goed voor haar dat Pim Fortuyn indertijd door de Nederlandse overheid was geliquideerd, want hij had vast en zeker tegen haar gezegd: “Mens ga toch koken!” En laat dat nu precies zijn wat Anne-Marijke graag doet: “Ik houd ervan om uitgebreid te koken, het liefst met een leuk muziekje erbij.” En dat is haar goed aan te zien.

Tenslotte kwam er weer een geëmotioneerde lieverd naar de microfoon: Queeny Rajkowski (VVD), die beweerde “dat er hier woorden worden gebruikt die regelrecht uit de Nazi-literatuur komt.” In de Kamer hebben “Nazi-theorieën geen plek” zo voegde zij er strijdhaftig aan toe. Ook onze Queeny heeft een gymnasiumdiploma (maar blijkbaar had en heeft ze moeite met Nederlands), en daarna deed zij “Bestuurskunde.” Op grond van haar interpellatie zou je misschien denken dat zij een deskundige is op het gebied van het nationaal-Socialisme, want zij weet wat er in “de Nazi-literatuur” staat. Ik ben echter bang dat zij, evenals haar collegaatjes, vooral wordt gedreven door gevoelens en niet zozeer door feiten, want daar zijn ze duidelijk niet in geïnteresseerd.

Ik heb het schouwspel gadegeslagen en kan niet anders dan concluderen dat Gideon van Meijeren zich als een heer gedraagt: hij is geduldig en begripsvol tegen vrouwelijke collega’s die zich krijsend als harpijen op hem storten. Maar Gideon blijft steeds uiterst hoffelijk en beschaafd.

Hij heeft blijkbaar respect voor al die gevoelens. Maar of hij die dames werkelijk serieus neemt? Ik heb zo mijn twijfels.

Wel heb ik een advies voor de dames die zo dapper in de Kamer hun “mannetje” proberen te staan: lees eens wat goede Nederlandse schrijvers, dat is ontspannend en goed voor je taalgevoel.

En dames: feiten zijn feiten en gevoelens zijn gevoelens. En feiten daar kan je niet omheen. Die moet je respecteren net zoals de mensen jullie gevoelens moeten respecteren en jullie de gevoelens van anderen. Feiten moet je ook gewoon accepteren, je kan ze leuk vinden of minder leuk, maar dat maakt echt helemaal niets uit want het zijn gewoon feiten.

Succes dames, en sterkte!